Días
atrás, o Claustro da USC rexeitou, por ampla maioría e por segunda vez en
poucos meses, a Programación Plurianual presentada polo reitor Casares. Unha
programación chea de bos desexos, pero completamente alonxada da realidade, dos
enormes problemas aos que se están a enfrontar as Universidades.
A
situación creada é anómala e preocupante. Transcorrida xa máis da metade do seu
mandato, o reitor non conseguiu aprobar o programa de goberno nen os orzamentos
para 2012. Que o equipo reitoral non teña os apoios necesarios é seguramente o
reflexo do disgusto provocado por decisións erróneas tomadas nos dous anos que
leva gobernando. A súa actitude fronte os campus de excelencia e os
investigadores Parga Pondal; o intento de aprobar uns criterios de plantilla que
menoscababan a investigación; a aceptación acrítica do plan de fi nanciamento
das universidades galegas; e outras varias decisións erráticas, provocadas pola
falla dun modelo universitario coherente, transmiten unha situación de parálise
e falta de iniciativa, que é percibida polos estamentos universitarios e por
toda a sociedade.
Ninguén
pode negar a lexitimidade do reitor para gobernar a USC. Máis ben, todo o
contrario, se lle esixe que goberne e que goberne ben, nunha situación crítica
como a actual. Pero tamén o Claustro é elexido democráticamente por todos os
sectores da comunidade universitaria e é «o máximo órgano representativo»
desta, único competente para aprobar as liñas xerais da programación e dos
orzamentos. Por iso é un erro a «claustro-fobia» que parece deducirse dunhas
desafortunadas declaracións recentes do reitor. O Claustro non é un órgano
dominado por escuros intereses, nen se pode eludir o seu control democrático.
Os claustrais somos profesores, estudantes e persoal da Universidade que
presentamos as nosas emendas asinadas con nomes e apelidos e as defendemos para
ser votadas. Non hai nada que non sexa transparente.
Tampouco
se pode gobernar mirando cara ao pasado, botando a culpa de todo á herdanza
recibida. O que espera a USC é un liderazgo forte, capaz de ollar cara ao
futuro e suscitar consensos. É imposible dirixir unha institución enfrentándose
á institución mesma. E os claustrais sabemos que nada outorga máis lexitimidade
que ser os portavoces das inquedanzas universitarias.
Afortunadamente,
a USC segue a cumprir a sua misión con normalidade. Pero o funcionamento por
inercia xa non da máis de si. En +IDEAS preocúpanos moi seriamente esta
situación. É responsabilidade do reitor reflexionar, resolvela, e emprender
urxentemente as iniciativas precisas para reconducila nos meses que lle quedan
de mandato, ou, en caso contrario, deixar paso a outros proxectos.
Enrique
Macías, voceiro de +IDEAS
(La
Voz de Galicia, 07-10-2012)